4 Mei, acht uur ’s avonds. Klokken luiden in heel het land. Het enige dat er te horen is. Want we nemen allemaal twee minuten stilte in acht. Daarna ‘The Last Post’. Geblazen over het graf van de gevallen militair. Dodenherdenking. Aan de vooravond van de herdenking van het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Die Tweede Wereldoorlog is al weer meer dan zestig jaar geleden beëindigd. Ouderen onder ons herinneren zich dat nog als de dag van gisteren. Wie van middelbare leeftijd is, heeft de oorlogsverhalen nog uit de eerste hand. Schoolgaande jeugd leert 40-45 uit de geschiedenisboekjes, als iets van heel lang geleden.
“denken aan toen, denken aan nu
we herdenken de doden, we herdenken de levenden,
we herdenken de vrede…
we hèrdenken de vrede ??”
Tony Neef en Brigitte Nijman tijdens Vecht voor Vrede 2005
De herinnering aan de Tweede Wereldoorlog slijt. De functie van dodenherdenking verschuift. We herdenken zeker ook de doden van ‘de oorlog’ nog. We staan echter ook stil bij gevallenen uit andere oorlogen. Oorlogen elders in de wereld. Oorlogen die ver weg lijken. Maar de dreiging ervan komt dichter bij. We moeten meer dan ooit, blijven vechten voor vrede.
Vecht voor Vrede is een groots maar ingetogen project dat daarop inhaakt. Musicus Hans Groen componeerde Dona Nobis Pacem (Geef ons Vrede). Hij vroeg regisseur Harry Derksen een bijpassende video te maken met oorlogsfragmenten van verleden en heden. Ton Nieuwkamp werd aangesteld als dirigent en Joan Reinders heeft het geheel gearrangeerd.In 2005 waren Tony Neef en Brigitte Nijman de solisten.
Vecht voor Vrede – 2004
In het concert van 1995 ter gelegenheid van 50 jaar bevrijding werd overwegend gebruik gemaakt van synthesizers. De overige jaren is het project Vecht voor Vrede uitgevoerd door een groot orkest, koor en solisten.
