Amnesty in Music

Eens komt de dag dat je spreken mag
dat je vrij bent in je woord
dat heersers en wapens verdwenen zijn
dat je mening wordt gehoord

Op deze dichtregels schreef Hans Groen muziek, ondersteund door beelden en lasers, waarin aandacht wordt gevraagd voor het werk van Amnesty International tegen de schending van de mensenrechten wereldwijd. De teksten zijn geschreven door Willem Verdaasdonk en Joke Zwaal.

Enkele citaten uit de recensies,“Amnesty in Music ontroert volle kerk Amnesty in Music, een project van Stichting Dona Nobis Pacem Raalte, gisteravond tot twee keer toe in een bomvolle Pauluskerk, zeer indrukwekkend, geweldige muziek, prachtige solo’s van onder andere Maaike Jansen, rake ondersteunende licht- en lasereffecten en vooral de boodschap van al die vrijwilligers: iedereen heeft recht op een eerlijk bestaan. En die kwam over, staand applaus, duimen omhoog en tranen van ontroering.””De voorzitter van Amnesty Nederland is verbluft. Nog nooit is zo’n fantastische actie op touw gezet. Hij mag de bekende Amnesty-kaars aansteken die de hele avond zal blijven branden.””Bij het laatste nummer ‘Ik snap het niet’ stapt het kinderkoor met dirigente Marije Beijer naar voren. Heldere kinderstemmetjes die oprecht zingen ‘geef alle mensen rechten’, het volwassen koor op de achtergrond, de band op volle toeren, hou het dan maar eens droog.”

Het jongeren koor

“Na Amnesty in Music past ovationele stilte

Het kinderkoor

… Je kunt wel naar woorden zoeken om te vertellen hoe Amnesty In Music vrijdagavond was. Maar het is niet zo makkelijk die woorden te vinden. Eigenlijk gaat het puur en alleen om die drie puntjes. Suggestiepuntjes waar 1500 mensen een beeld bij hebben. Want die hebben de voorstelling gezien, gisteravond in de Pauluskerk. En ze hebben er allemaal kippenvel van gekregen. Niet dat we ze dat allemaal persoonlijk gevraagd hebben, maar het waren de samenvattende woorden van al die mensen die Hans Groen na afloop feliciteerden. Hans Groen, de grote animator van Amnesty in Music. En al die mensen die de uitvoering mogelijk maakten. Daar kun je alleen maar diep voor buigen.”

(Salland Centraal 1 december 2007)

“Soldiers never die

Hans Groen, dirigentes Gerlinde en Marije, tekstschrijvers Joke en Willem, de band, de koren, de superdappere Joyce – wat een intens mooie solo van zo’n jonge meisje – en al die vele tientallen andere mensen. Wat hebben jullie met elkaar vrijdagavond in de Pauluskerk voor een onvergetelijk optreden gezorgd. Ondanks al die stemmige licht- en lasereffecten is het woord ‘show’ niet van toepassing, ’t was een uiting van bezieling en een enorme betrokkenheid bij het werk van Amnesty, een emotionele boodschap, zo prachtig muzikaal vertaald. Ook door Maaike, nu even niet die popstar maar net zo integer als haar vriendinnen.”

Cécil Dekker organiseerde als eerste in Raalte een project voor de vrede

Amnesty in Music Stentor 3 december 2007.pdf

Sfeer impressie